Przedmiotem konkursu było przedstawienie koncepcji architektonicznej hotelu o strandardzie **** , na ok. 120 pokoi, w Międzyzdrojach. 1. IDEA Teren planowanej inwestycji położony jest w pasie nadmorskim miasta Międzyzdroje. Jego północną (północno-zachodnią) granicę stanowi porośnięty drzewami i krzewami pas wydm nadmorskich, za którym rozciąga się plaża wraz z położonym w kierunku północno – wschodnim molem. Od strony południowej (południowo-wschodniej) teren przylega do ul. Bohaterów Warszawy a od strony wschodniej (północno – wschodniej) do deptaka stanowiącego dojście do plaży. Od strony południowej (południowo-zachodniej) teren graniczy z innymi działkami zlokalizowanymi w pasie położonym po północnej stronie ul. Bohaterów Warszawy.
Istotnym czynnikiem, który wpłynął na kształtowanie formy budynku jest jego kontekst lokalizacyjny: dynamika wynikająca z położenia na styku przestrzeni zagospodarowanej – miasta, i przestrzeni otwartej – morza. Energia powstająca na tym styku powoduje rozwarstwienie bryły na poszczególne poziomy kondygnacyjne oraz ich ruch (obroty, zmiana obrysu rzutu kondygnacji), który ukierunkowany został w taki sposób, aby jak najpełniej wykorzystać walory lokalizacyjne w układzie funkcjonalnym budynku. Bryła budynku (w szczególności elewacje „zamknięte” – kamienne i „otwarte” – szklane) ukształtowana została w taki sposób, aby: oddawała i wykorzystywała wzajemną grę pomiędzy tymi przestrzeniami; wykorzystywała i wpisywała się w ich wzajemne przenikanie; oddawała i wykorzystywała ich cechy immanentne – stałość form miejskich oraz ruch i zmienność morza. Stąd od strony miasta bryła budynku ma charakter raczej stały, zamknięty, miejski a poruszona, przesunięta i otwarta wpisuje się w zmienny i dynamiczny charakter przestrzeni od strony morza. Wskazana w projekcie decyzji o warunkach zabudowy (który stanowił jeden z materiałów wejściowych) maksymalna wysokość budynku, w powiązaniu z miejscem jego lokalizacji w prestiżowym rejonie pasa nadmorskiego, sprawia, że będzie on świetnie widoczny zarówno od strony lądu (z ulic i terenów miasta) jak i od strony morza. W szczególności istotna jest tu jego ekspozycja i rola, jaką pełnił będzie w sylwecie miasta obserwowanej od strony morza, a zwłaszcza z plaży i mola. Budynek stanowił będzie istotny element w tej sylwecie, stąd uformowany został jako „znak” – czarny szlachetny kamień widoczny od strony miasta, natomiast poprzez przeszklone (choć tylko we fragmentach przezierne) ściany otwierać się będzie na morze. Szklane ściany elewacji części północnej budynku – widoczne głównie od strony morza, plaży i z molo – w dzień budowały będą lekkość bryły budynku, która poniekąd wtapiała się będzie w kolor nieba i delikatnie wpisywała w sylwetę miasta, w nocy natomiast, poprzez oświetlenie (zarówno samej bryły jak i wnętrz budynku) tworzyła będzie interesującą grę kolorowych świateł na tle nieba. Układ funkcjonalny oraz forma architektoniczna budynku skonstruowane zostały w taki sposób, aby najważniejsze przestrzenie reprezentacyjne (hall wejściowy), usługowe (zespół SPA z basenem, restauracja, bary) oraz towarzyszące (sale konferencyjne) hotelu wykorzystywały walory widokowe wynikające z jego lokalizacji – widok na morze i pas nadmorski oraz warunki nasłonecznienia. Ponieważ przestrzenie te wykorzystywane są nie tylko przez gości mieszkających w hotelu, ale także osoby spoza hotelu, które korzystają z, innych niż noclegowe, usług oferowanych przez hotel (restauracja, bar, basen, SPA, sale konferencyjne), to właśnie sposób ukształtowania tych przestrzeni hotelowych w najistotniejszy sposób buduje wizerunek i prestiż hotelu. Otwarcie budynku ma morze:
Otwarcie kondygnacji 1, 3 i 8 pozwala zarówno na wykorzystanie walorów widokowych i lokalizacyjnych dla celów budowy wizerunku i prestiżu hotelu, jak i na przestrzenne związanie wewnętrznej przestrzeni budynku z jego przestrzenią zewnętrzną – miastem, ogrodem hotelowym, zielenią pasa nadmorskiego czy w końcu samym morzem. Taki sposób kształtowania pozwala także podkreślić nadmorskie położenie budynku i zapewnić maksymalny kontakt (pośredni i bezpośredni – widokowy) jego użytkowników z morzem i miastem.
Otwarcie struktury architektonicznej na walory, wynikające z jego lokalizacji, sprawia, że goście hotelowi mają niemalże ciągły kontakt z morzem, czy miastem, a czas spędzony w hotelu staje się atrakcją samą w sobie. Dostosowanie bryły budynku do kierunków stron świata oraz warunków nasłonecznienia – ma na celu maksymalizację naświetlenia w pokojach położonych od strony północno-zachodniej. Lekkie skręcenie części bryły budynku, w której znajdują się te pokoje, pozwala na przyspieszenie czasu, w którym słońce „pojawia się” na elewacji północno – zachodniej o ok. 1-2 godzin w zależności od pory roku (latem słońce na elewacji, która nie jest skręcona pojawiać się będzie ok. godziny 13 a nie 14.30 – co stanowi istotną różnicę dla nasłonecznienia pokoi). 2. FORMA ARCHITEKTONICZNA Forma architektoniczna jest wynikową założeń wejściowych, koncepcyjnych i wymagań funkcjonalnych. Bryła budynku hotelu i jego forma architektoniczna stanowi nową jakość i znak miasta Międzyzdroje. Zgodnie z warunkami zabudowy budynek został wkomponowany między linię zabudowy, odsuniętą o 12 metrów od granicy działki sąsiadującej z pasem drogowym ze szpalerem drzew, a wydmę porośniętą zielenią, oddzielającą działkę od ogólnodostępnej plaży, wzdłuż której przebiega ciąg pieszy. Wydłużony rzut budynku nawiązuje do linii drzewostanu wydmy i piaszczystego brzegu a jednocześnie pozwala na jak najlepsze wykorzystanie potencjału przestrzennego terenu przeznaczonego pod zabudowę. Projektowany budynek hotelu stanowi obiekt 8-kondygnacyjny o wysokości 30,0 metrów, którego 6 pierwszych kondygnacji nie przekracza 23,0 metrów wysokości. 7-ma kondygnacja została cofnięta względem elewacji południowo - wschodniej i północno - wschodniej o 2,0 m, a 8-ma kondygnacja zaprojektowana została w formie dominanty na powierzchni 50% powierzchni rzutu parteru budynku.
Budynek pod względem wysokościowym został zaprojektowany z uwzględnieniem gabarytów zabudowy sąsiadującej i kompozycyjnych uwarunkowań urbanistycznych, w tym z uwzględnieniem występujących tu różnorodnych stref ekspozycji obiektu. Rozdzielenia poszczególnych kondygnacji oraz ich wzajemne przesunięcia pozwalają na harmonijne skomponowanie projektowanej dominanty przestrzennej z ukształtowaną przestrzenią miejską i bezpośrednim otoczeniem. Wyodrębnienie z bryły budynku trzech dolnych kondygnacji, poprzez cofnięcie wyższych kondygnacji w stosunku do linii zabudowy parteru, pozwala na percepcję całego obiektu jako korespondującego z trzykondygnacyjną zabudową, zlokalizowaną po drugiej stronie ulicy Bohaterów Warszawy. Brak odejścia (wąska ulica, ciasna zabudowa sąsiedztwa) powoduje, że budynek jest czytany wyłącznie w dolnych kondygnacjach, w związku z czym optyczne wyeksponowanie budynku do „3” kondygnacji, pozwala na zrównoważenie projektowanego budynku z istniejącą zabudową i ukształtowanie harmonijnego zagospodarowania ulicy Bohaterów Warszawy.
Wyższe kondygnacje postrzegane od strony plaży, mola oraz z większych odległości jak również w panoramie miasta, stanowią o jego dominującym znaczeniu w strukturze miasta Międzyzdroje. Bryła budynku, lokalizowanego na styku miasto – morze, została skomponowana na bazie kontrastu ZAMKNIĘTE – OTWARTE. Kontrasty zostały wyrażone w bryle budynku poprzez wyodrębnienie elementów:
Elementy „zamknięte” bryły budynku – elewacja od strony ulicy Bohaterów Warszawy – nawiązuje zastosowanymi materiałami (kamień) oraz ukształtowaniem elewacji (np. otwory okienne) do tradycyjnych budynków miejskich. Elementy „otwarte” bryły budynku – elewacja od strony plaży – przeszklona, jednolita elewacja pozwala na odbicia i optyczne rozmycie bryły w otwartej przestrzeni. Kontrast pomiędzy elementami „otwartymi” i „zamkniętymi” dodatkowo podkreślono przyjętą kolorystyką. Elementy „zamknięte” – ciemna elewacja z jasnymi detalami architektonicznymi. Elementy „otwarte” – jasna elewacja (rozświetlona nocą) z ciemnymi detalami. Wyodrębnienie poszczególnych kondygnacji przez podkreślenie ich podziałów, rozdzielenie na elementy „zamknięte” i „otwarte”, delikatne obrócenie poszczególnych brył względem siebie oraz zastosowanie różnorodnych, kontrastowych materiałów, pozwala rozbić bryłę znacznego obiektu na mniejsze formy, nawiązujące do skali miasta Międzyzdroje i kontekstu bezpośredniego otoczenia hotelu.
Wprowadzenie w/w podziałów i rozwarstwień pozwala również na skomponowanie bryły budynku jako kompozycji niebanalnej i niepozwalającej na określenie monotonną i nudną, pomimo funkcji wymuszającej powtarzalność i rytm w kompozycji budynków hotelowych. Kompozycja balkonów względem okien oraz przesunięcia wzajemne okien i drzwi balkonowych w układzie pionowym tworzy wyjątkowy, wzbogacający elewacje miraż. Od strony morza, gra balkonów i podziałów w elewacji balansuje pomiędzy statycznością i ruchem przechylając się lekko w stronę drżenia podobnego do falującego, gorącego powietrza na plaży; natomiast od strony miasta, podkreśla rytm elewacji jednocześnie nie pozwalając na zbyt mocne uspokojenie elewacji.
